1in.am-ը գրում է. Վերաքննիչ քրեական դատարանում ավարտվեց Գեղամ Գ.-ի գործով բերված վերաքննիչ բողոքի քննությունը:
Գործը քննվել է Կոտայքի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանում Հովհաննես Ավագյանի նախագահությամբ:
23-ամյա Գեղամ Գ.-ին մեղադրանք էր առաջադրվել երկու մարդու մահվան ելքով վրաերթի համար՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 242 հոդվածի 3-րդ մասով:
Ըստ մեղադրանքի՝ 2017 թվականի օգոստոսի 20-ին, ժամը 17-ն անց 40-ի սահմաններում վարելով հաց տեղափոխող «Օպել Կոմբո» մակնիշի ավտոմեքենան, Գեղամ Գ.-ն, 50-55 կմ/ժ արագությամբ ընթացել է Կոտայքի մարզի Բալահովիտ գյուղի կենտրոնական ավտոճանապարհով դեպի Երևան:
Գյուղի մթերային խանութի դիմաց Գեղամ Գ.-ն, թույլ տալով ՃԵԿ պահանջներին հակասող գործողություններ, իր երթևեկության համար վտանգն առաջանալու պահից ժամանակին չի արգելակել, միջոցներ չի ձեռնարկել մեքենան կանգնեցնելու, արագությունը նվազեցնելու ուղղությամբ, նույն արագությամբ շարունակել է ընթացքն ու վրաերթի է ենթարկել 67-ամյա պապին ու նրա 2 տարեկան թոռնիկին: Ստացած վնասվածքներից պապն ու թոռը մահացել են…
Ամբաստանյալ Գեղամ Գ.-ն դատարանում իրեն մեղավոր չի ճանաչել: Նա հայտնել է, թե ցավում է կատարվածի համար, ներողություն է խնդրում, բայց ինքը հնարավորություն չի ունեցել կանխելու վրաերթը…
Ամբաստանյալը հայտնել է, թե դեպքի պահին ինքն ընթանում էր դեպի Երևան, գտնվում էր Աբովյան-Բալահովիտ խաչմերուկում: Մեքենան վարել է 50-55 կմ/ժ արագությամբ: Ինքը հաց էր բաժանում խանութներին, բայց այդ պահին մեքենան դատարակ էր, գնում էր խանութներից գումարները հավաքելու: Իր մեքենայի առջևից դեղին ավտոբուս էր ընթանում: Երբ հասել է բենզակայանի մոտ, իր համար շատ անսպասելի՝ իր մեքենայի առաջ հայտնվել են տուժողները: Դեպքն այնքան անսպասելի է եղել, որ ինքը չի հասկացել՝ ինչ է կատարվում: Կանգնեցրել է մեքենան, գնացել, գրկել է ընկած երեխային, պատահական մեքենայով հասցրել է հիվանդանոց: Այդ ընթացքում զանգել է ծնողներին, ասել է, որ դեպք է կատարվել: Ծնողները եկել են հիվանդանոց:
Շտապօգնության մեքենայով հիվանդանոց են բերել նաև երկրորդ տուժողին՝ պապիկին: Երբ իրեն ասել են, որ երեխան մահացել է, ինքը հոր հետ ներկայացել է ոստիկանության Աբովյանի բաժին:
Ամբաստանյալը պնդել է, թե ինքը տուժողների վազքի սկզբնապահը չի նկատել, երբ տեսել է, նրանց ու մեքենայի հեռավորությունը 3-4 մետր էր:
Գեղամ Գ.-ն անհամաձայնություն է հայտնել դատաավտոտեխնիկական փորձաքննության եզրակացությունը կազմած փորձագետին՝ ասելով, թե եզրակացության մեջ նշված ելակետային տվյալները սխալ են՝ երեխան 45 մետր հեռավորությունից չի վազել, նա սկզբում վազում էր… ճամփեզրով, որը թույլատրելի է… Ինքը չէր կարող ենթադրել, որ երեխան ճանապարհի երթևեկելի մաս դուրս կգա, իր ուշադրությունը սևեռված է եղել երթևեկությանը…
Պետք է ասել, որ խոսքը 2 տարեկան երեխայի մասին է…
Ամբաստանյալը նաև նշել է, թե նախաքննական ցուցմունքը տալու ժամանակ շփոթված է եղել, կարող էր սխալ տվյալներ հայտնած լինել:
Նախաքննական ցուցմունքում Գեղամ Գ.-ն հայտնել է, թե ինքն անցել է Բալահովի գյուղի լուսաֆորը, իր երթևեկության համար խոչընդոտներ չեն եղել: Երբ մնացել է մոտ երկու հարյուր մետր, որ հասնի ավտոճանապարհի աջ մասում գտնվող՝ զոհված ազատամարտիկների հուշաքարին, նկատել է, որ հուշաքարի կողքին գտնվող կանգառում մարդիկ են կանգնած: Հանկարծ արևի շողն ընկել է աչքերին, ինքը սկսել է իջեցնել մեքենայի «արևիկը», այդ ժամանակ մոտ երկու վայրկյան ուշադրությունը շեղել է ճանապարհից ու երթևեկությունից: Իսկ երբ նայել է ճանապարհին, տեսել է, որ մի երեխա վազում է դեպի ավտոճանապարհ, երեխայի հետևից էլ մի տղամարդ էր վազում: Երբ երեխային տեսել է՝ մինչև նրան հասնելը մոտ չորս մետր էր մնացել: Ինքը չի հասցրել արգելակել, մանևրել է, բայց մեքենայի առջևի հատվածի միջնամասով հարվածել է երեխային, վրաերթի է ենթարկել նաև տղամարդուն…
Նախաքննական ցուցմունքի հրապարակումից հետո ամբաստանյալը խնդրել է այն հիմք չընդունել, ինքը նախաքննության ժամանակ «շոկի մեջ» է եղել, ով կողքից ինչ ասել է, ինչ իր մտքով անցել է՝ ինքը գրել է…
Տուժող երեխաների իրավահաջորդը՝ Հակոբ Ա.-ն հայտնել է, թե դեպքի օրը ընտանիքի անդամների հետ տանն է եղել: Իր ծնողները որոշել են իր երեխաներին տանել գազանանոց: Դուրս են եկել տանից, բայց քիչ հետո հորաքրոջ տղան զանգել ու ասել է՝ շտապ գնա հիվանդանոց: Տուն է եկել է մայրը՝ մեծ տղայի հետ, ու ասել է, որ հայրն ու փոքր տղան ընկել են մեքենայի տակ…
Հիվանդանոցում ինքը տեսել է երեխային, նա չէր շնչում: Հորը հաջորդ օրը ծանր վիճակում տարել են Երևան, բայց նա էլ է մահացել: Ինքն իմացել է, որ երեխան վազել է, հայրը վազել է երեխայի հետևից, եկող մեքենան շատ արագ է ընթացել ու նրանց վրաերթի է ենթարկել:
Տուժողի իրավահաջորդը պնդել է քաղհայցի պահանջը, նշել է, թե ամբաստանյալը կամ նրա հարազատները դեպքից հետո չեն եկել, չեն ցավակցել, նյութական աջակցություն ցույց չեն տվել… Ինքը վարորդ է, հասկանում է, որ վրաերթը կատարած վարորդը խախտում է թույլ տվել…
Մանրամասը՝ սկզբնաղբյուրում:
