Երբ ես սեպտեմբերի վերջին բաց նամակ էի գրել առաջին տիկին Աննա Հակոբյանին, նրանում խորհուրդ էի տվել, որ ինքն էլ իր հերթին խորհուրդ տա ամուսնուն՝ մեկ-մեկ շրջել կառավարության շենքի միջանցքներով ու կաբինետներով, ծանոթանալ տիրող անբարենպաստ մթնորոլտին:
Օրերս տեղեկացանք, որ Աննա Հակոբյանը որոշել է իր գրասենյակը տեղափոխել կառավարության շենք: Երևի ուզում է անձամբ ծանոթանալ իմ նշած մթնոլորտին: Այնտեղ դեռևս կան մարդիկ, ովքեր <<հեղափոխության>> քամիներով հայտնված բարձր պաշտոնների՝ զբաղված են մարդկանց ահաբեկելով: Մասնավորապես, եթե երկու շարքային աշխատող իրենց մասնավոր զրույցներում համարձակվում են տարակուսանք հայտնել Փաշինյանի քայլերի մասին, նրանք հետագայում ժողովների ժամանակ ենթարկվում են բանավոր նկատողության: Փաշինյանի մասին ո՛չ մի թթու խոսք չի կարելի ասել, այլապես դառնում են ազգի դավաճան:
Ես աշխատել եմ երկու իշխանության օրոք, և կարող եմ փաստել՝ Սերժ Սարգսյանի ժամանակ մենք՝ հասարակ աշխատողներս, ազատ արտահայտել ենք մեր կարծիքը, ազատ քննադատել ենք թե՛ նախագահին, թե՛ վարչապետին, թե՛ մյուս պաշտոնատար անձանց, և դրա համար ոչ ոք մեր ականջը չի քաշել:
Քանի որ անդրադարձա Աննա Հակոբյանին, ասեմ նաև հետևյալը: Հիմա շատերն են իմ աչքը մտցնում՝ թե բա Աննա քեզ օգնության ձեռք մեկնեց, քեզ աշխատանք առաջարկեց, դու հրաժարվեցիր:
Այո, հրաժարվեցի, քանի որ ես արդեն տեսել էի նրանց բերած բարքերը, նրանց ստեղծած համակարգը, որտեղ ամեն մի ոջիլ իրեն թագավոր է երևակայում՝ ոտնահարելով մյուսների իրավունքները:
Եվ ի վերջո, օրեր-շաբաթներ շարունակ ենթարկվելով զոմբիների սեռական բնույթի հայհոյանքներին, սպառնալիքներին, հալածանքին, ես չէի կարող կորցնել իմ ինքնասիրությունը և նորից աշխատել զոմբիատերերի հետ:
Աշխատել մարդկանց հետ, ովքեր պղծում են իմ ամուսնու հիշատակը՝ իմ երեխային անվանելով ապօրինի, կներեք՝ վեր է իմ ուժերից
Այսքանով փակենք իմ և Աննա Հակոբյանի ոդիսականը:
Կառավարության նախկին աշխատակից Նարե Գրիգորյան
