Տասնյակից ավելի հասարակական գործիչներ բաց նամակ են հղել ՀՀ նախագահ Արմեն Սարգսյանին, որտեղ կոչ են անում լուծել Ժիրայր Սեֆիլյանի ՀՀ քաղաքացիություն տրամադրելու հարցը:
Նամակում, մասնավորապես, ասվում է.
«Լիբանանի քաղաքացի, ազգությամբ հայ Ժիրայր Սիմոնի Սէֆիլյանը 1990 թ. ի վեր մշտապես բնակվում է Հայաստանում /Արցախը ներառյալ/: Այդ ընթացքում նա միայն մեկ անգամ է բացակայել՝ 1995-1997 թթ., մոտ երկու տարի ժամանակով:
Ժիրայր Սէֆիլյանը Սահմանադրությամբ եւ օրենքով սահմանված կարգով երեք անգամ դիմել է Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիություն ստանալու համար, սակայն նրա դիմումները 2004 թ. մարտի 15-ին, 2006 թ. հուլիսի 18-ին եւ 2008 թ. նոյեմբերի 28-ին ապօրինի եւ անհիմն կերպով, առանց պատճառաբանությունների մերժվել են:
2009 թ. ապրիլի 28-ին նույն կերպ մերժվել է նաեւ Հայաստանի Հանրապետությունում նրա կացության իրավունքի դիմումը:
«Քաղաքացիության մասին» ՀՀ օրենքով (հոդված 13, մաս 7) սահմանված կարգի համաձայն՝ «Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիություն ստանալու դիմումը մերժվում է, եթե տվյալ անձն իր գործունեությամբ վնասում է պետական եւ հասարակական անվտանգությունը, հասարակական կարգին, հանրության առողջությանը եւ բարքերին, այլոց իրավունքներին եւ ազատություններին, պատվին ու բարի համբավին:Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիություն ստանալու դիմումի մերժումը կարող է չհիմնավորվել»:
Հայրենիքին մատուցած Ժիրայր Սէֆիլյանի ծառայություններն անուրանալի են եւ հանրահայտ: Հանրահայտ է Ժիրայր Սէֆիլյանի բարենպաստ ծառայությունը նաեւ «Քաղաքացիության մասին» ՀՀ օրենքի 13-րդ հոդվածի 7-րդ մասով սահմանված եւ վերը հիշատակված արժեքների պահպանության հարցում:
Հանրության համար հանրահայտ է նաեւ, որ Ժիրայր Սէֆիլյանի քաղաքացիության եւ կացության իրավունքը մերժվել է նրա ընդդիմադիր քաղաքական գործունեության պատճառով:
Վերջին օրերին ազգովին եւ աշխարհով մեկ ականատես եղանք, թե ինչպես է ամբողջ ժողովուրդը մերժում Ժիրայր Սէֆիլյանի քաղաքացիության իրավունքը մերժողներին: Մերժում է նաեւ այն պատճառով, որ նրանք ոտնահարել են հիշատակված արժեքները:
Գործող Սահամանադրության 47-րդ հոդվածի 3-րդ մասին համաձայն՝ «Ազգությամբ հայերը Հայաստանի Հանրապետությունում մշտական բնակություն հաստատելու պահից ունեն Հյաստանի Հանրապետության քաղաքացիություն ձեռք բերելու իրավունք» իսկ 4-րդ մասի համաձայն՝ «Ազգությամբ հայերը Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիությունը ձեռք են բերում օրենքով սահմանված պարզեցված կարգով»:
Հաշվի առնելով վերոնշյալը, ինչպես նաեւ նկատի ունենալով, որ իրավասու մարմինների եւ պաշտոնատար անձանց կողմից Սահմանադրության եւ «Քաղաքացիության մասին» ՀՀ օրենքի պահանջները կատարելու պարագայում Ժիրայր Սէֆիլյանը դեռեւս ՀՀ քաղաքացիություն ստանալու մասին իր առաջին դիմումը ներկայացնելիս պետք է ՀՀ քաղաքացիություն ստացած լիներ,
պահանջում ենք
ա) ՀՀ քաղաքացիություն ստանալու վերաբերյալ Ժիրայր Սիմոնի Սէֆիլյանի 2004 թ. ներկայացրած առաջին դիմումը համարել Սահմանադրությամբ եւ «Քաղաքացիության մասին» ՀՀ օրենքով սահմանված կարգին պատշաճ կերպով համապատասխան ներկայացված, եւ այդ կարգի կոպիտ խախտմամբ մերժված, ուստի՝ իրավական ուժը պահպանած եւ իրավապատշաճ պատասխան ակնկալող փաստաթուղթ,
բ) Ժիրայր Սիմոնի Սէֆիլյանին ՀՀ քաղաքացիություն շնորհել ՀՀ քաղաքացիություն ստանալու մասին նրա առաջին դիմումը ապօրինի եւ անհիմն կերպով մերժելու օրվանից՝ 2004 թ. մարտի 15-ից:
Դիմողներ՝
Հասմիկ Պապյան, օպերային երգչուհի
Հրանուշ Խառատյան, ազգագրագետ
Լեւոն Չուգասզյան, արվեստագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր
Հերման Ավագյան, լուսանկարիչ
Վահան Արծրունի, կոմպոզիտոր, երգիչ, երաժիշտ
Լեւոն Շիրինյան, քաղաքագետ
Վարդան Հայկազյան, վերլուծաբան
Ջուլետտա Առուստամյան, հեղինակ-կատարող (Արցախ)
Սասուն Կոսյան, արվեստագետ (ԱՄՆ) ՀՀ քաղաքացի
Հմայակ Հովհաննիսյան, Քաղաքագետների միության նախագահ
Արմեն Մարտիրոսյան, Ժառանգություն կուսակցության վարչության նախագահ
Վարդան Հակոբյան, դիրիժոր (ԱՄՆ), ՀՀ քաղաքացի
Կարո Եղնուկյան, իրավաբան-իրավապաշտպան
