Սուրբ Աթոռում ՀՀ արտակարգ և լիազոր նախկին դեսպան Միքայել Մինասյանը գրել է․
«Անցած տարին, մեղմ ասած, դրամատիկ էր, միանգամայն կանխատեսելի, հետևաբար՝ զզվելի։ Ես չեմ հավատում ամսաթվերին, այդ թվում՝ «Նոր» տարուն, որովհետև չեմ հավատում նոր սկզբին և չեմ կիսում բնածին մանկական այն համոզմունքը, թե «ինչպես դիմավորես Նոր տարին, այնպես էլ այն կանցկացնես»։
Մարդկային անպատասխանատու բնույթը փորձում է սրբել անցյալը, որպեսզի սկսի «նոր» կյանք՝ մոռանալով, որ մեր ծուլությունն ու արատները (որոնք մեզ շատ առումներով պարտադրում են) ինքնըստինքյան կվերանան օրացույցի մի նոր թերթիկի հետ: Հիմարություն և միամտություն է հավատալ, որ նորույթի իմիտացիա անելով՝ առանց անցած ճանապարհը վերլուծելու, կարող ես զրոյից ինչ-որ բան ստեղծել։
Այնուամենայնիվ, նոր սկիզբ կարելի է դնել՝ վերլուծելով և գիտակցելով, թե ինչու էր անցած տարին այնպիսին, ինչպիսին այն եղավ, ապա մտնելով անձնական վերածննդի և գործողությունների նոր փուլ:
Չհավատալով նոր սկզբին, ես հավատում եմ նոր ընկալումներին ու նոր հնարավորություններին, որոնք մենք հաճախ չենք տեսնում միայն այն պատճառով, որ դադարել ենք նկատել դրանք, քանի որ… մենք սովոր ենք դրան։ Այսօր Հայ Առաքելական եկեղեցին նշում է Սուրբ Ծնունդը, որը լավագույն դեպքում մեզ համար դարձավ սեփական ապագա փրկության և հույսի տոն, ավելի սովորական ընկալմամբ՝ եկեղեցում մոմ վառելու առիթ, իսկ վատագույն դեպքում՝ ուտել-խմելու պատրվակ։
Այնուամենայնիվ, մենք մոռանում ենք, որ Սուրբ Ծնունդը, առաջին հերթին, Աստծո ծննդյան օրն է: Խորհենք այդ մասին։ Մաղթում եմ յուրաքանչյուրին, ով ունի խորը ինքնավերլուծության քաջություն և առաջադեմ փոփոխությունների համբերություն. թող ձեր կյանքի «մեռած» թվացող հանգույցները քանդվեն, իսկ անլուծելիները թող լուծում գտնեն՝ հույսի ուժով և անհրաժեշտության դեպքում հրաշքով։ Ի վերջո, այսօր Սուրբ Ծնունդ է: Շնորհավոր Սուրբ Ծնունդ»։
