14-ամյա Վահեն իր տատիկի, քրոջ և երկու եղբայրների հետ անցնելով մի շարք դժվարությունների միջով՝ սեպտեմբերի վերջին հասել է Հայաստան։
ՅՈՒՆԻՍԵՖ-ը զրուցել է Արցախից բռնի տեղահանված երեխաների և նրանց ընտանիքների հետ՝ իրենց ապրած դժվարությունների, այժմյան մարտահրավերների և ապագայի հանդեպ ունեցած հույսերի մասին։
«Իրանց լացը, վախը չեմ կարա մոռանամ, ինձ համար շատ մեծ ցավ էր էտ տեսնելը, որովհետև ես չէի ուզի, որ իմ փոքր ախպերներն էտքանը տեսնեին։ Ոչ մի երեխա այդքանը չպետք է տեսներ՝ կապ չունի ազգությունը, սեռը կամ տարիքը», — ասում է նա՝ աշխարհին կոչ անելով տեսնել, թե ինչպես է մարդկանց ճակատագրերը փոխվել, իրավունքները որտնահարվել։
«Բոլոր երեխաների համար առաջին հերթին խաղաղություննա, անվտանգությունը՝ իրանց մանկությունը լավ անցնելու համար, մեկ էլ մի հատ անկյուն, որտեղ իրանք հանգիստ կարողանան քնել։ Ես հիմա իմ ընտանիքի համար ամենաշատը էտ եմ ուզում, մնացածը ես իմ ընտանիքի համար կապահովեմ», — ասում է 14-ամյա արցախցին:
