Սա, էս վիժվածքը հայ է։ Ես սրան չեմ ճանաչում։ Ես սրան ո՛չ լավություն եմ արել, ո՛չ էլ, առավել եւս, վատություն:
Բայց էս վիժվածքը, որ ունի կին, երեխաներ, թոռներ, ահավոր շատ է ուզում, որ ես մեռնեմ, որ իմ նկարն էլ, ինչպես ես՝ Արմենի նկարը, ինչ-որ մեկը բարձրացնի։
Ես կարող եմ եւ ունեմ դրա իրավունքը ասելու, որ նույնը մաղթում եմ քո կնոջն ու զավակներին։
Բայց ես նման բան չեմ ասի ու չեմ խառնվի Աստծո գործերին։
Ինչի՞ որոշեցի սա տեղադրել, երբ էս կարգի мусор-ները ահավոր շատ են։ Ու սրանք են, էս իռացիոնալ ատելության, չարության, հակահիգիենիկ ռեխով էս տեսակն է, որին մասովկայից բերեցին առաջին գիծ, սրանք են մեր երկրի բարոյական էկոլոգիան սպանում։
Ես էս վիժվածքին բան չունեմ ասելու եւ խնդրում եմ իմ էջում սրան չհայհոյել։
Ես հարց ունեմ սրա կնոջը, սրա զավակներին, սրա մերձավորներին՝ դուք չե՞ք զզվում սրանից
