Ես ձեզ սիրում էի։ Դուք իմ հպարտությունն էիք, իմ հերոսներից էիք։ Մաեստրոներ Չեքիջյան ու Փելեշյան։
Հիմա ես ամաչում եմ։
Ամաչում եմ պատերազմից հետո ձեր լռության ու ճահճային կոմֆորմիզմի համար։
Ամաչում եմ 120 հազար արցախցու վրա ձեր թքած ունենալու համար։
Ամաչում եմ պաշտոնական ֆուրշեթներին ձեր կերած պեչենու համար։
Ամաչում եմ Պանթեոնում 2/1.5-ի վրա մի կտոր հողի երազանքի համար։
Ամաչում եմ՝ «ես քաղաքականությամբ չեմ զբաղվում» ամենազարհուրելի «արդարացման» համար։
Ես ձեզ սիրում էի։