«Հրապարակ» թերթը գրում է. Ազգային ժողովի Պաշտպանության եւ անվտանգության հարցերի մշտական հանձնաժողովի չորս ՔՊ-ական պատգամավոր՝ Ադրանիկ Քոչարյանը, Քրիստինե Պողոսյանը, Արմեն Խաչատրյանն ու Վիլեն Գաբրիելյանը, ԱԺ նախագահ Ալեն Սիմոնյանին խնդրել են՝ օրենքով սահմանված կարգով շրջանառության մեջ դնել իրենց հեղինակած «Ռազմամարզական գործունեության մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի եւ «Պաշտպանության մասին» ՀՀ օրենքում լրացումներ կատարելու մասին նախագծերի փաթեթը։
Որպես հիմնական զեկուցող՝ հանդես է գալիս «Նավակ ճոճողը»՝ Վիլեն Գաբրիելյանը։ «Ռազմամարզական գործունեության մասին» օրենքի փոփոխությամբ ՔՊ-ականները որոշել են «կարգավորել» ռազմամարզական գործունեությամբ զբաղվող կազմակերպություններին, որոնցից է, օրինակ, ՈՄԱ-ն («Ողջ մնալու արվեստը» հասարակական կազմակերպությունը)։ Բայց դրա տակ հստակ քաղաքական մեսիջներ են դրել ու նպատակ ունեն տոտալ իշխանական վերահսկողության տակ պահել նրանց։
Օրինագծի հեղինակները նախ որոշել են, որ օրենքի չորրորդ գլխում պետք է ստեղծվի ռազմամարզական կազմակերպությունների միություն․ «Ռազմամարզական կազմակերպությունների միությունը սույն օրենքի ուժով ստեղծված հասարակական կազմակերպություն է, որին օրենքի ուժի մեջ մտնելու պահին անդամակցում է փաստացի ռազմամարզական գործունեություն իրականացնող առնվազն երեք հասարակական կազմակերպություն, եւ որը ծավալում է շուրջ ութամսյա գործունեություն»: Եվ այս միության կանոնադրությունը հաստատում է Հայաստանի Հանրապետության անվտանգության խորհուրդը։
Ընդ որում, Հայաստանում կարող է լինել մեկ ռազմամարզական կազմակերպությունների միություն, այսինքն՝ այս միությունը մոնոպոլ դիրք է ունենալու։
Բայց ավելի ուշագրավ են ռազմամարզական կազմակերպության անդամին վերագրվող պարտականություններն ու արգելող կետերը։ Օրենքի 8-րդ հոդվածի 4-րդ կետով սահմանվում է.
Ռազմամարզական կազմակերպության անդամին արգելվում է՝
1) ռազմամարզական կազմակերպության ներսում զբաղվել որեւէ կուսակցության քարոզչությամբ կամ հակաքարոզչությամբ
2) հրապարակայնորեն կամ ռազմամարզական կազմակերպության ներսում արտահայտել կամ տարածել ատելության կամ ռասայական խտրականության խոսք կամ վերաբերմունք:
Սա ոչ այլ ինչ է, քան թշնամուն ուղղված բացասական դրսեւորումները՝ ատելությունը, մերժումը, վրեժի զգացումն, արգելելու փորձ։ ՔՊ-ականներն այս «անմեղ» պահանջով փաստացի արգելում են ռազմամարզական կազմակերպության անդամներին որեւէ թթու խոսք ասել, ատելության, թշնամանքի որեւէ արտահայտմամբ հանդես գալ հայ ժողովրդի թշնամիների, մասնավորապես՝ ադրբեջանցիների, թուրքերի դեմ։
Այսինքն՝ կազմակերպությունը ստեղծվում է հենց թշնամուն ոչնչացնելու, նրանից պաշտպանվելու, նրան հաղթելու գաղափարական հենքի վրա, մինչդեռ այդ կազմակերպության անդամներին, ըստ էության, պարտադրում են «սիրել թշնամուն»։ Ասել կուզի՝ որեւէ հակաադրբեջանական, հակաթուրքական քարոզ չանել այդ կազմակերպության հավաքների ժամանակ։
Սա նշանակում է, որ ռազմամարզական կազմակերպության անդամներին սովորեցնելու են՝ ինչպես օգտվել զենքից, որը, բնականաբար, թշնամու դեմ կիրառելու համար է, ո՛չ յուրայինի, բայց արգելելու են այդ զենքով կրակել թշնամու վրա։ Սա այս իշխանությունների կեղծ խաղաղասիրական օրակարգին ուղղված հերթական քայլն է։ Մեր արտաքին թշնամին ամեն օր մեզ սպառնում է բնաջնջել, Ադրբեջանում մինչ օրս շարունակում են, դպրոցական կրտսեր տարիքից սկսած, բնակչության մեջ ատելություն ու թշնամանք սերմանել հայերի հանդեպ, իսկ մենք, ավելի ճիշտ՝ մեր «ներքին թշնամիները», քարոզում ենք «սիրել արտաքին թշնամուն» եւ հանկարծ ատելություն չտածել նրա հանդեպ։
Ի դեպ, եթե խոսքը ռասայական, ազգային խտրականության, ազգամիջյան թշնամանք տարածելու մասին է, ապա Քրեական օրենսգրքում համապատասխան հոդվածներն անհիշելի ժամանակներից կան, եւ դրանք ոչ ոք չի վերացրել։ Բայց պատերազմների ու հարեւանների նկատմամբ ագրեսիայի, գերիներին խոշտանգելու եւ կին զինծառայողներին մասնատելու դեպքերի ֆոնին դրանց մասին հիշելը եւ ինչ-որ ՀԿ-ի կանոնադրության մասին դա շեշտելը կա՛մ ապուշություն, կա՛մ դավաճանության հետեւանք է։ Նույնն է, որ հիմա Ուկրաինայում քարոզեին ռուսների նկատմամբ ատելություն չտարածել, իսկ Ռուսաստանում պատժեին ուկրաինացի զինվորներին սպանող ռուս զինծառայողներին։
