Սովետական «ժողովրդավարության» մոդելը հիշեցի, երբ Կրեմլի մոտ հավաքված մարդիկ պահանջում էին Ռեյգանի հրաժարականը
Մեր ռուսամետներն ու արևմտամետները մի ընդհանրություն ունեն. նրանց մոտ բացակայում է քաղաքական բովանդակությունը, նրանք սիրում են Ռուսաստանին կամ զզվում են նրանից:
Ազատության հրապարակում ՀԱՊԿ-ից դուրս գալու պահանջով հանրահավաք է, որին մասնակցում է 500 մարդ:
Այդքան քիչ մա՞րդ է Հայաստանում դժգոհ Ռուսաստանի քաղաքականությունից:
Իհարկե, ոչ:
Մարդիկ ոչ ներքին, ոչ արտաքին քաղաքականության օրակարգով հրապարակ չեն գա, եթե համոզված են, որ բովանդակային այլընտրանք չեն լսելու:
Ռացիոնալ մարդը հասկանում է, որ Փելոսին «փրկիչ» չէ ու պետք չէ նրա այցից էքստազի մեջ ընկնել, նույն ռացիոնալ մարդը հասկանում է, որ ժամանակակից աշխարհն ավելի բազմաշերտ է ու չի հավատում, որ աշխարհի միակ «չարիքը» Պուտինն է, որի դեմ կռվում է «հումանիստ» աշխարհը:
Երբ աշխարհում տեղի ունեցողը բացատրում ենք նման պրիմիտիվ կարգախոսներով, քաղաքականությունը մեռնում է, իսկ թամաշան հավաքում է մարդկանց, ովքեր «տեսարաններ» են սիրում՝ առանց բովանդակության:
Մի խոսքով, Երևանը չցնցնվեց, Պուտինին ու Լուկաշեկոյին էլ զեկուցեցին, որ Երևանում իրենցից դժգոհ է մի 500 «մարգինալ»:
Չեմ էլ բացառում, որ զեկուցողը հենց Փաշինյանն է լինելու, որն ու նրա քաղաքականությունը, ի դեպ, դուրս էին այսօրվա հանրահավաքի ելույթների թիրախավորումից:
Էն սովետական «ժողովրդավարության» մոդելը հիշեցի, երբ Կրեմլի մոտ հավաքված մարդիկ պահանջում էին Ռեյգանի հրաժարականը:
Այդպես էլ պետական ժողովուրդ չդարձանք՝ երազելով ռուսական գուբերնիայի, լավագույն դեպքում՝ ամերիկյան նահանգի «կոմֆորտի» մասին:
Քաղաքագետ Սուրեն Սուրենյանց
