Հեղինակ-կատարող, լրագրող և հաղորդավար Արման Կարապետյանը, ով հանրությանը հայտնի է Արմանի բեմական անունով, արդեն երկար տարիներ ծավալում է ակտիվ գործունեություն: Նա դպրոցական տարիներից սկսել է ստեղծագործել՝ գրելով բազմաթիվ բանաստեղծություններ, պատվածքներ, ասույթներ, երգեր, որոնց հետագայում գումարվել է լրագրողական և հաղորդավարական գործունեությունը: 2004 թվականին ընդունվել է Երևանի Հյուսիսային համալսարանի Լրագրության ֆակուլտետ, սակայն 2005-ին ուսումը կիսատ թողելով, զորակոչվել է ՀՀ ԶՈՒ՝ որպես ժամկետային ծառայող: 2007-ին, հայրենիքի հանդեպ իր պարտքը կատարելուց հետո, շարունակել է ուսումը և 2010-ին՝ ավարտել համալսարանը: Նույն թվականին ընդունվել է Երևանի Էստրադային և ջազային արվեստի պետական քոլեջի <<Էստրադային երաժշտարվեստ>> բաժին: Կոմպոզիտորական մասնագիտական դասերն անցել է կոմպոզիտոր Ռոբերտ Ամիրխանյանի մոտ:
Արմանին 2004 թվականից սկսած աշխատել է տարբեր թերթերում, կայքերում, ամսագրերում, ինչպես նաև հեռուստատեսությունում՝ որպես լրագրող, ֆոտոլրագրող, էջի պատասխանատու, ադմինիստրատոր. բազմաթիվ հոդվածների, հարցազրույցների և լրագրողական տարաբնույթ նյութերի հեղինակ է: Մշտապես նախաձեռնում և իրականացնում է բազմապիսի մշակութային միջոցառումներ, որոնց մասնակից են դառնում արվեստի ոլորտի տարբեր ներկայացուցիչներ: Բազմիցս համերգներով շրջագայել է Հայաստանի մարզերում, Արցախում և մեր սահմաններից դուրս:
Արմանին ծավալում է նաև ակտիվ հասարակական գործունեություն՝ արդեն շուրջ 10 տարի համագործակցելով բազմաթիվ հասարակական կազմակերպությունների հետ: Ըստ այդմ էլ՝ ակտիվ գործունեության համար նա պարգևատրվել է հայաստանյան, արցախյան և միջազգային բազմաթիվ շնորհակալագրերով, պատվոգրերով, դիպլոմներով, մրցանակներով, անվանական նվերներով, մեդալներով և այլ տարատեսակ պարգևներով:
Ի վերջո՝ Արմանին այն երիտասարդ արվեստի գործիչներից է, ում մասին քիչ է խոսվում, սակայն անհամեմատելի շատ է նրա կատարած աշխատանքը:
-Արմանի, ըստ Ձեզ, ի՞նչն է պատճառը, որ մեր օրերում գրեթե չեն լուսաբանվում Ձեր նման ակտիվ երիտասարդների գործունեությունները:
-Պատճառները շատ են. անդրադառնամ դրանցից մի քանիսին: Նախ այսօրվա լրագրողների գերակշիռ մասն անգրագետ են, անգամ չգիտեն հայոց լեզու և չունեն տարրական լրագրողական գիտելիքներ, էթիկա ու հմտություններ: Սոցիալական ցանցերում ամեն մի կարգավիճակ թարմացնող մարդ չպետք է իրեն համարի լրագրող ու խեղաթյուրի ամեն ինչ: Այս ամենի հետևանքով էլ՝ հաճախակի ինքս հրաժարվում եմ հարցազրույցներից, քանի որ միշտ չէ, որ ասելիքս հավուր պատշաճի հասնում է հասցեատերերին: Բացի այդ էլ՝ մեր օրերի զանգվածային լրատվամիջոցների զգալի մասը ձգտում է ամեն գնով դիտումներ հավաքել, որի արդյունքում էլ՝ մեծապես տուժում է մատուցված նյութի որակը:
Մեզ արդեն վաղուց հայտնի պատճառով՝ գրեթե մշտապես եթերներում են հայտնվում նույն մարդիկ, որոնց նույնօրինակ ու անորակ գործունեությունն արդեն վաղուց հոգնեցրել ու ձանձրացրել է մեր ժողովրդի զգալի հատվածին: Նույն <<Ճաշը>> մարդ չի կարող ամեն օր ուտել. նույնիսկ շատ համեղ լինելու դեպքում՝ այն դառնում է տհաճ և ձանձրալի:
-Չե՞ք կարծում, որ մի գուցե որակյալ ստեղծագործությունները կոմերցիոն չեն:
—Չկա այդպիսի բան: Իմ ստեղծագործությունների օրինակով ասեմ, որ թե՛ Հայաստանում, թե՛ մեր երկրի սահմաններից դուրս, հեղինակային երգերս շատ լավ ընդունվել և ընդունվում են հասարակության մեծ մասի կողմից: Անգամ ռեստորանային սրահներում՝ միշտ հանդես եմ գալիս իմ երգացանկով. որակային և բովանդակային փոփոխություն չի լինում:
Մեր կատարողների մեծ մասը մշտապես մեղադրում է ժողովրդին՝ անճաշակության մեջ, սակայն այդպես չէ բնավ, մենք ունենք հանրության հսկայական հատված, ովքեր շատ բարձրաճաշակ անձնավորություններ են: Խնդիրն այն է, որ մեր պետության վճարունակ հատվածի մեծ մասն առաջնահերթություն է տալիս վատորակ մշակույթին, բայց պետք չէ նրանց խիստ դատել, քանի որ միշտ չէ, որ գրպանի պարունակությունը ճաշակ է ստեղծում: Ի վերջո՝ որակյալ արվեստի նմուշ ստեղծելը բավականին ժամանակատար է ու դժվար, ուստի ոլորտի ծանրակշիռ հատվածը վազում է հեշտ ստեղծվող, անորակ և մատչելի բաների հետևից:
-Իսկ պետությունը կարո՞ղ է կարգավորել ստեղծված իրավիճակը:
—Իհարկե կարող է, քանի որ ունի բազմաթիվ լծակներ, սակայն անկախությունից ի վեր` շարունակվում են տհաճ երևույթները: Մոտ երկու տասնամյակ առաջ՝ մեր ասպարեզում կար որոշակի որակյալ իրավիճակ, բայց մոնոպոլիզացված էր ոլորտը: Հիմա կրկին մոնոպոլիզացված է, ուղղակի գերակշռում է անորակությունը:
Դրական երևույթ եմ համարում համացանցի շնորհիվ արվեստի տարածումը, որը մեր պետական կաթսայից սնվող <<մրցակիցները>> չեն կարողանում այլևս վերահսկել կամ սահմանափակումներ անել, ըստ այդմ էլ հանդիսատեսը տեսնում է, որ մշտապես գովազդվող անճաշակների ու անտաղանդների կողքին կան նաև համեստ հնարավորությունների տեր շնորհալի անհատներ:
Քաջապես գիտակցում և ընդունում եմ, որ երաժշտական բոլոր ուղղություններն էլ իրավունք ունեն գոյություն ունենալու, սակայն պետությունը պետք է առաջնահերթություն տա բարձրաճաշակ մշակույթին, որպեսզի մերօրյա էժանագին <<տոնավաճառներում>> չկորցնենք մեր արվեստի անգին գոհարները և իհարկե նորօրյա ստեղծագործողների համար պետք է ճանապարհ հարթել: Որպես օրինակ էլ նշեմ, որ թուրքական վերափոխված երգեր կատարողներին պետական բարձր կոչումներ կամ պարգևներ հանձնելն ինձ համար զարմանալի և անհասկանալի երևույթ է. եթե մենք շարունակեինք գտնվել Օսմանյան կայսրության տիրապետության ներքո՝ մի գուցե հասկանայի ու ընկալեի այս երևույթը:
-Հայ կատարողնրից ո՞ւմ արվեստն եք ամենաբարձրը գնահատում:
—Հայկական երգարվեստում ամենաբարձրը գնահատում եմ Սիրուշոյի կատարած ազգանվեր աշխատանքը: Նա մշտապես հիացնում է իր գրագիտությամբ, ճաշակով, նրբագեղությամբ, հայեցիությամբ և ստեղծագործական ուրույն տեսակով: Շատ քչերին է հաջողվում պահպանել ազգայինը՝ նրբորեն համալրելով այն ժամանակի ու նորաձևության նորամուծութուններով. նրա մոտ դա գերազանց է ստացվում:
Կան էլի շատ տաղանդավոր անձնավորություններ, բայց ինձ համար Սիրուշոն բոլոր առումներով առաջատար է և շատ լուրջ <<այցեքարտ>>՝ աշխարհին պատվով ներկայանաու համար:
-Ձեզ արվեստի ոլորտում գնահատված համարո՞ւմ եք:
-Անկասկած այո՛: Ունեմ բազմաթիվ պարգևներ, սակայն ինձ համար ամենաբարձրագույն գնահատականը՝ հանդիսատեսի գերակշիռ հատվածի դրական վերաբերմունքն է: Ի վերջո՝ կարևորը որակյալ և մնայուն արժեքներ թողնելն է պատմության մեջ, մնացյալը ժամանակային խնդիրներն են: Ինչքան էլ իմ առջև դռներ փակեն, միևնույնն է իմ համառությամբ ու համբերատարությամբ կկոտրեմ բոլոր էժանագին կարծրատիպերը:
-Ամփոփելով տարին՝ կցանկանայի խոսեք ապագա ծրագրերի մասին:
—Տարին լի էր բազմաթիվ փորձություններով և կորուստներով, սակայն կարողացա իմ մեջ ուժ գտնել և շարունակել ստեղծագործական աշխատանքով զբաղվել: Ինչպես միշտ՝ անկախ ամեն ինչից ունեցա հագեցած և բեղմնավոր տարի, ինչի համար իհարկե շնորհակալ եմ Աստծուն: Ցանկանում եմ, որ հաջորդ տարում և իհարկե առհասարակ բոլորս ինքնամաքրվենք և ի սկզբանե շտկենք մեր թերի կողմերը, ինչը որ ես մշտապես փորձում եմ անել:
2018-ին կշարունակեմ համագործակցությունը ֆրանսիահայ տաղանդաշատ ռադիոհաղորդավար Արտակ Թադևոսյանի հետ՝ շարունակելով իրականացնել բազմաբովանդակ մշակութային ծրագրեր: Իմ սիրելի հանդիսատեսի համար էլ պատրաստել եմ բազմաթիվ հետաքրքիր անակնկալներ, որոնց մասին աստիճանաբար կտեղեկացնեմ:
Մեր հերոսածին ընտանիքների գլխավորությամբ՝ շնորհավորում եմ ամբողջ աշխարհասփյուռ հայերի Ամանորը և Սուրբ Ծնունդը և մաղթում՝ հարատև խաղաղություն:
Հասմիկ Մկրտչյան
