Լսում եմ ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայում Ալիեւի ելույթը։ Տպավորություն է, որ խոսում է Հայաստանի ներկայացուցիչը։ Ալիեւը Հայաստանին մեղադրում է բոլոր այն ռազմական հանցագործություններում, ինչը պատերազմի 44 օրերին ու մինչ օրս անում է Ադրբեջանը։
Ալիեւը Հայաստանին մեղադրում է սեպտեմբերի 27-ին ռազմական ագրեսիա ու պատերազմ սկսելու մեջ, մեղադրում է պատերազմական գործողություններում վարձկան լեգիոներների ներգրավման, մեղադրում է 30 տարի ցեղասպանություն իրականացնելու, Աղդամը Հիրոսիմա սարքելու, էթնիկ զտումների, կանանց, երեխաներին խոշտանգելու ու սպանելու մեջ, քաղաքացիական ենթակառուցվածքների՝ քաղաքների, բնակելի օբյեկտների գնդակոծության, մշակութային վանդալիզմի, քիմիական զենքի եւ կասետային ռումբերի օգտագործման մեջ, մեղադրում է էկոցիդի, ռազմագերիների եւ քաղաքացիական անձանց խոշտանգելու, դիակների պղծման եւ անարգման մեջ։
Ալիեւը ՄԱԿ-ի ամբիոնից հայտարարում է, որ անգամ երկրորդ համաշխարհային պատերազմում մարդկության դեմ նման հանցագործություններ չեն արվել, ինչը արել է Հայաստանն Ադրբեջանի դեմ։
Ալիեւը ՄԱԿ-ի գաստրոլները սովորական ֆաշիզմ ու գեբելսյան տեղեկատվական պատերազմ է, պլյուս՝ ֆրոյդյան կոմպլեքս։
Խաղաղ բնակչության դեմ քիմիական սպիտակ ֆոսֆոր կիրառողը, հայ ռազմագերիներին ինկվիզիցիայի բոլոր կանոններով խոշտանգողը, ռազմագերիներին ու քաղաքացիական անձանց գլխատողը, ռազմական բոլոր հնարավոր հանցագործությունների արսենալն օգտագործող ցեղախմբի առաջնորդը խոսում է ռազմական հանցագործությունների մասին։
Ի դեպ, Ադրբեջանը մի ամբողջ քեյս է պատրաստել Հայաստանի կատարած «ռազմական եւ մարդկության դեմ հանցագործությունների մասին» ու միջազգային տրիբունալներում պայքարելու է «ցեղասպանված Ադրբեջանի» իրավունքների համար։
Ի՞նչ ենք անում եւ անելու մենք։
Ի՞նչ է անում իշխանություն-ընդդիմություն ներդաշնակ երկյակը։
Վաղը, որ Ադրբեջանը միջազգային դատարաններում իր քեյսը «բրդի» առաջ, պատկերացում եմ, թե ի՞նչ համազգային ցասում է բարձրանալու։
Բնականաբար՝ միայն Ֆեյսբուքում։ Որովհետեւ այնտեղ ապահով ու անվտանգ է, եւ կարելի սեփական «դիվանի» վրայից կամ տակից ռաբիս պաթոսի հիթեր արտանետել արտաքին միջավայր։
Նաիրա Զոհրաբյան
