ArmԼife.am-ը Կարինե Շախբազյանից ստացել է հետևյալ գրությամբ նամակը, որը ներկայացնում ենք ստորև: Ի դեպ, Կարինե Շախբազյանը տեղեկացրեց, որ նաև իր եղբոր որդուն են փրկել լուսանկարում պատկերված տղաները.
Վիրավոր զինվորի հիշողությունները պատերազմի դաշտից…
Պատմությունը երկու քաջ զինվորների մասին է, նրանք Ջաբրայիլի թեժ մարտերի օրերին մնացել են 2-ով իրենց դիրքերում, 2 օր եղել են հակառակորդի շրջափակման մեջ, դիմացել են անգամ թշնամու մարդկային գրոհներին ու հրետանու հարվածներին։ Նրանք երկու հոգի լինելով, թշնամուն շփոթեցնելու նպատակով տարբեր զենքերից են կրակել ու տպավորություն ստեղծել, որ առջևում մեծ ստորաբաժանում է դիրքին պաշտպան կանգնած։ Թշնամին այդ ուղղության վրա յուրաքանչյուր օր ժամեր անընդմեջ հրետանային հարվածներ էր հասցնում։ Հերոս տղաները 2 օր կռիվ են տվել թշնամու դեմ, իսկ երրորդ օրը՝ արդեն զինամթերքի սպառվելուց հետո, հետ են իջել թիկունքի խրամատ, ուր հուսալքված թաքնված էին տասնութ տարեկան անփորձ զինվորներ։
Մեջբերում. «Երբ մենք նկատեցինք այդ 2 զինվորներին՝ շատ վախեցանք և պատրաստվեցինք կրակել նրանց ուղղությամբ, սակայն լսեցինք իրենց հայերենով խոսալը, լսեցինք մեզ հոգեհարազատ Հայր մերը…
Մենք նրանց տեսնելով մեծ հույս ու հավատ զգացինք, ուժ գտանք պայքարելու և հասկացանք, որ անհնարին ոջինչ չկա… »:
Նրանք մինչև վերջ դիմացան, կարողացան պահել մի նեղ միջանցք, որով ու դուրս բերեցին զինվորներին, այդ 2 զինվորները մնացին այնտեղ, ապահովելով տղաների անվտանգ դուրս գալը շրջափակման միջից և նրանց այլևս չտեսան…
Նրանց վերջին հույս տվող խոսքերը հնչեց որպես հրաժեշտ. «Անփորձանք տղերք ջան, Աստված ձեր հետ»:
Նրանք մնացին այնտեղ թիկունքը պահելու, երեխաները անվտանգ դուրս պրծան շրջապատումից, մի քանիսը թեթև վիրավորում ստացան, որը կյանքին վտանգ չէր սպառնում, բայց այն 2 տղաները մնացին այնտեղ և նրանց այլևս չտեսան…
Երկու հերոսների մասին շատ բան չգիտենք, ունենք մի լուսանկար…, կան շատ տղաներ որոնց համար նրանք միշտ կլինեն աղոթքով ու աղոթքից հայտնված փրկիչները…
