Փաստաբան Զորայր Հարությունյանը գրել է.
«Միայնակ ապրող հարևանը ինսուլտա տանում, մահամերձ վիճակում հայտնաբերվում ա բարեկամների կողմից: Մեծ դժվարությամբ կապ ենք հաստատում շտապ օգնության հետ, որոնք սակայն կանչից հետո մեր պատկերացրածից արագ ժամանում են: Ու այստեղ սկսվում ա մեր օրերի իրողության դաժանությունը…հիվանդին անհրաժեշտ ա տեղափոխել վերակենդանացման բաժանմունք, բայց պարզվումա մայրաքաղաքում չկա որևէ հիվանդանոց, որն ունենա հնարավորություն իր վերակենդանացման բաժանմունքում մարդ ընդունելու…
Շտապ օգնության անձնակազմը արդեն մի ժամ ա սպասում ա հրահանգների հետագա գործողությունների մասով, մինչ մարդը դանդաղ մահանում ա: Հասկանալի ա, որ համաճարակի պայմաններում կարող է լինել նաև այսպիսի իրավիճակ, բայց ինչի չեն ձեռնարկվում որևէ քայլեր իրավիճակը շտկելու, թեկուզ չգիտեմ Երևանի մերձակայքում դաշտային հոսպիտալ ստեղծելու…էս պահին մարդ ցանկացած հիվանդությունից կարող ա մահանա, հիվանդանոց հաշվեք չկա…
Հ.Գ. Պատկերացրեք այն մարդու ապրումները, երբ գտնում է իր մահամերձ եղբորը, բայց որևէ բան չի կարողանում անել ու ուղղակի հետևում է նրա մահվանը…»:
Ավելի ուշ հեղինակը մեկնաբանություններում ավելացրեց. «Շտապ օգնության մեքենան գնաց, որովհետև բան չկարողացավ անել, ինչից կես ժամ հետո մարդը մահացավ»:
